کد مطلب:5693 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
فرزندان پیامبر پس از بعثت
عبدالله در مكه متولد شد و طیّب و طاهر لقب داشت. وی در كودكی از دنیا رفت [1] .
2. فاطمه زهرا، پنج سال بعد از بعثت در مكه معظمّه متولد شد [2] و تا هشت سالگی در مكه بود.
پس از هجرت به مدینه، با حضرت علی علیه السلام ازدواج نمود. بعد از رحلت پیامبرصلی الله علیه وآله، بنابر آن چه كه از خبرهای - اهل تسنن و تشیّع - به دست می آید، قنفذ، او را با تازیانه زد. وقتی كه فاطمه صلی الله علیه وآله وفات كرد، از ضربه قنفذ - لعنة الله علیه - در بازویش چیزی مثل دمل وجود داشت.
قنفذ، آن حضرت را به پشت چوبه كنار درْ هُل داد، آن گاه در را به روی حضرت علیها السلام فشرد؛ چنان كه استخوان های پهلویش شكست و محسن علیه السلام شهید شد. بعد از آن فاطمه علیها السلام پیوسته در بستر آرمیده بود تا به شهادت رسید. [3]
3. ابراهیم كه در سال هشتم هجری متولد گردید و در سال دهم هجرت، در حالی كه یك سال و ده ماه و هشت روز داشت، وفات یافت [4] .
2. فاطمه زهرا، پنج سال بعد از بعثت در مكه معظمّه متولد شد [2] و تا هشت سالگی در مكه بود.
پس از هجرت به مدینه، با حضرت علی علیه السلام ازدواج نمود. بعد از رحلت پیامبرصلی الله علیه وآله، بنابر آن چه كه از خبرهای - اهل تسنن و تشیّع - به دست می آید، قنفذ، او را با تازیانه زد. وقتی كه فاطمه صلی الله علیه وآله وفات كرد، از ضربه قنفذ - لعنة الله علیه - در بازویش چیزی مثل دمل وجود داشت.
قنفذ، آن حضرت را به پشت چوبه كنار درْ هُل داد، آن گاه در را به روی حضرت علیها السلام فشرد؛ چنان كه استخوان های پهلویش شكست و محسن علیه السلام شهید شد. بعد از آن فاطمه علیها السلام پیوسته در بستر آرمیده بود تا به شهادت رسید. [3]
3. ابراهیم كه در سال هشتم هجری متولد گردید و در سال دهم هجرت، در حالی كه یك سال و ده ماه و هشت روز داشت، وفات یافت [4] .
[1] حبيب السير، ج1، ص429.
[2] نگارنده درباره سال تولّد حضرت فاطمه زهراعليها السلام، در كتاب «فاطمه عليها السلام گُلِ محمّدي» تحقيقي انجام داده است. بر مبناي آن تحقيق، ولادت حضرت فاطمه زهراعليها السلام، روز جمعه بيستم جمادي الثاني سال «پنجم» بعثت بوده و سن ايشان هنگام ازدواج نُه سال و مدّت عمر شريفش، بنابر اين كه در سوم جمادي الثاني سال يازدهم هجرت به شهادت رسيده اند، تقريباً هفده روز كم تر از هيجده سال بوده است.
[3] بحارالانوار، ج43، ص197، باب7، روايت29 ؛ السقيفه، ص249.
[4] مروج الذهب، ج2، ص297.